Beoordeling

De strekking van het tweede medezeggenschapsconvenant is uiteindelijk op verzoek van STAR en CSO in de Pensioenwet opgenomen. Hierdoor kregen de gepensioneerden van vele ondernemingspensioenfondsen wettelijk de mogelijkheid voor vertegenwoordiging in het fondsbestuur te kiezen. Dat was op zichzelf positief. Maar dit keuzerecht gold niet voor alle ondernemingspensioenfondsen en de keuze was niet in alle gevallen waarin wel gekozen mocht worden, bindend. De gepensioneerden van de bedrijfstakpensioenfondsen kregen volgens het convenant en de Pensioenwet in het geheel geen mogelijkheid om voor vertegenwoordiging in de fondsbesturen te kiezen. En bij deze fondsen is juist de overgrote meerderheid van de gepensioneerden in ons land aangesloten. Uit de eindevaluatie van het tweede medezeggenschapsconvenant  bleek  dat van alle gepensioneerden van ondernemings- en bedrijfstakpensioenfondsen  tezamen 70% niet was vertegenwoordigd in de besturen van hun fondsen. Voor hen bleef de rechtsongelijkheid ten opzicht van de werknemers geheel bestaan. Voorts gaf dit een belangrijk verschil in rechtspositie tussen de gepensioneerden van de verschillende pensioenfondsen.

Om deze onrechtvaardigheden weg te nemen was verdergaande wetgeving nodig. Hierin werd binnen de bestaande fondsstructuren voorzien door de initiatiefwet Koser Kaya / Blok, die op 1 juli 2013 in werking trad (zie hoofdstuk Initiatiefwetsvoorstel). Momenteel is de inhoud van de initiatiefwet ook grotendeels verwerkt in de wet voor de algehele herziening van de bestuursstructuur van pensioenfondsen (Wet versterking bestuur pensioenfondsen). Hiervan zullen de artikelen ten aanzien van de fondsorganen op 1 juli 2014 in werking treden. Ergerniswekkend is dat naar "goed Hollands gebruik" in deze wet toch weer op de rechten van de gepensioneerden wordt beknibbeld. In afwijking van de initiatiefwet kent deze wet immers een maximering van het aantal zetels voor de vertegenwoordigers van de gepensioneerden in de paritaire fondsbesturen en in het belanghebbendenorgaan van pensioenfondsen met een onafhankelijk bestuur. Het is te hopen dat de politiek snel tot het inzicht komt dat deze vorm van selectief wantrouwen in de groep gepensioneerden niet in een moderne wetgeving past.